تنگی کانال نخاعی کمر چیست؟

تنگی کانال نخاعی کمر: برای اینکه ما بتوانیم در جهات مختلف خم و راست شویم و بدنمان انعطاف لازم را داشته باشد،ستون فقرات ما یکپارچه خلق نشده است و دانه ها و اجزای ریزی در ساختار آن وجود دارد که که مانند مهره های تسبیح به هم متصل شده و انعطاف پذیری کمر را در جهات مختلف امکان پذیر می کند.

در ساختار کمر هر مهره با مهره ی بالایی با سه جزء به هم متصل می گردد،یکی به نام دیسک که در جلوی مهره قرار دارد و در عقب که فاست یا مفاصل مهره ها نام دارد.همچنین این اجزاء با لیگامان های محکمی به هم متصل می شوند و این امر موجب می شود ما به راحتی به جلو و عقب و طرفین خم شویم.

سوراخ بین مهره ای:

بنابراین بین هر دو مهره یک سوراخ وجود دارد که سوراخ بین مهره ای نامیده می‌شود و از داخل این سوراخ یک ریشه عصبی خارج شده که به اندام‌های تحتانی می رود و باعث حرکت عضلات می شود. تنگی کانال نخاعی یعنی سوراخ هایی که عصب از درون آنها خارج می شود به دلایل مختلفی تنگ میشود. این تنگ شدن کانال نخاعی باعث فشار روی عصب و در نتیجه ایجاد درد و بی حسی میشود ، که به قسمت تحتانی کمر، باسن و پاها کشیده می شود.

انواع تنگی کانال نخاعی کمر


تنگی کانال نخاعی کمر را از نظر محل قرار گرفتن آسیب، می توان به سه دسته تقسیم کرد:
_نوع مرکزی:
بیماران دچار عارضه ی تنگی کانال نخاعی مرکزی هستند، اغلب از لنگش به پزشک خود شکایت می کنند. این افراد بعد از مدتی ایستادن یا راه رفتن دچار خستگی پاها می شود و عملاً نمی‌تواند به راه رفتن ادامه دهد و مجبور است چند دقیقه استراحت کند سپس به راه رفتن خود ادامه دهد.
_نوع محیطی:
بیمارانی که مبتلا به تنگی کانال نخاعی محیطی هستند، اغلب با علائم درد ریشه عصبی و هم سطحی از لنگش های متناوب به پزشک خود مراجعه میکنند.
_نوع تنگی سوراخ بین مهره ای:
افرادی که مبتلا به تنگی سوراخ عصبی هستند، اغلب دچار درد شدید تیر کشنده در اندام تحتانی هستند که علائم آنها شبیه علائم پارگی دیسک کمر است و لنگش متناوب معمولاً ندارند.

علایم تنگی کانال نخاعی کمر

ایجاد عارضه ی تنگی کانال نخاعی کمر در بسیاری از موارد باعث ایجاد درد در ناحیه باسن، پاها و ماهیچه ی ساق پا می شود.‏ممکن است این درد ها توسط بیمار، شبه درد های سیاتیک یا گرفتگی عضلات توصیف شود. میزان درد بین خفیف و شدید ‏متغیر است و ممکن است دائمی یا موقتی باشد. در مواردی تنگی کانال نخاعی کمر ممکن است باعث بروز سوزن سوزن شدن پاها،خواب رفتگی های مکرر پاها، بی حسی شدید پشت پاها و ران ها شود و یا به ندرت منجر به فلجی فرد شود. با ‏این حال گاهی اوقات، ممکن است درد و علائم آن وخیم تر شود.در برخی موارد نیز ممکن است این عارضه باعث ایجاد اختلال در کنترل مثانه شود.

عوامل تاثیر گزار بر احتمال ابتلا به تنگی نخاعی

 

سن:

افراد با افزایش سن مفصلهای پشت ستون مهره ها به نام فاست، دچار ساییدگی و در نتیجه خارج شدن از شکل طبیعی و در واقع دچار بزرگ شدن فاست ها می شوند. با افزایش سن عضلات ما تحلیل می روند، لیگامان های ما شل می‌شوند و در نتیجه به فاست ها فشار بیشتری می آید و ناپایدار و لق می شوند. فاست ها برای جبران این فشار و ایجاد پایداری در ستون مهره ها و جلو گیری از لق شدن ستون فقرات مجبورند سطح تماس خود را زیاد کنند. یعنی مجبورند بزرگتر شوند تا بتوانند فشار وزن ما را تحمل کنند و همین باعث تنگی کانال نخاعی می شود.

ژنتیک:

در عده ای از افراد قطر کانال نخاعی کوچکتر از افراد عادی جامعه است

شغل و حرفه:

اغلب افرادی که به شغل ها یا حرفه هایی مشغول هستند که کمر آنها به صورت مکرر در حرکت یا چرخش است در معرض عارضه ی تنگی کانال نخاعی کمر قرار دارند، مانند فعالیت ها و شغل هایی که در آن ها فرد مجبور است به صورت مداوم خم و راست شود یا به چپ و راست چرخش کند.

وراثت: 

ممکن است کسانی که در خانواده ی آنها مانند پدر مادر و یا خواهر و برادر آنها دچار تنگی کانال نخاعی هستند، ستون فقرات این افراد شبیه اقوام نزدیک باشند و در معرض ابتلا به این عارضه باشند.

بیمارهای مادرزادی:

برخی بیماری های مادرزادی ممکن است به دلیل آناتومی خاص افراد مبتلا به آن باعث شود فرد مستعد تنگی کنال نخاعی ناحیه کمر باشد، مانند آکندروپلازی ها، این افراد دچار کوتاهی دست و پا هستند و سر بزرگی دارند و مستعد تنگی کانال نخاعی هستند. زیرا کانال نخاعی انها قطر کمی دارد و ممکن است بعد از سنین ۳۰ سالگی فرد دچار علائم تنگی کانال نخاعی می شود.

راه تشخیص تنگی کانال نخاعی کمر

زمانی که فرد با علایمی که ذکر شد به متخصص جراحی مغز و اعصاب مراجعه می کند، پزشک از طریق معاینه فیزیکی و عکس برداری از ستون فقرات با اشعه ی ایکس، سی تی اسکن یا ام آر آی می توانند تنگی کانال نخاع را تشخیص دهد.
در بعضی از موارد، پزشک جراحی مغز و اعصاب مایلوگرام تجویز می کند. در این روش به ناحیه نخاع رنگ تزریق می شود و بعد از آن قسمت سی تی اسکن می گیرند.

روش های درمان تنگی کانال نخاعی کمر:

 

درمان های بدون جراحی:

دارو:
پزشک متخصص در مواردی برای کنترل درد و علایم ناشی از تنگی کانال نخاعی کمر ممکن است از این قسم داروهای استفاده کند:
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: این داروها به تسکین درد و کاهش التهاب کمک می کنند. بعضی از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مثل ایبوپروفن و ناپروکسن را می توان بدون نسخه از داروخانه ها تهیه کرد.
داروهای شل کننده عضلات: داروهایی که باعث تسکین اسپاسم عضلانی که گاهی اوقات با تنگی کانال نخاعی کمری بوجود می آید، می شوند.
داروهای ضد افسردگی: مصرف شبانه داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای می تواند باعث تسکین کمر درد مزمن می شود.
داروهای ضد تشنج: بعضی از داروهای ضد تشنج برای کاهش کمر درد ناشی از آسیب دیدگی عصب ها مورد استفاده قرار می گیرند.
قرص های مسکن شبه مخدر: داروهایی که شامل موادی مرتبط با کدئین هستند در مواردی برای کنترل درد و عوارض ناشی از تنگی کانال نخاعی مفید باشند، ولی از آنجایی که اعتیاد آور می باشند ومگر موارد خاص توصیه نمی شود.
تزریق:
زمانی که فرد دچار تنگی کانال نخاعی است، ریشه های عصب در نواحی که دچار گرفتگی می گردند، ملتهب می شود. تزریق کورتیکواستروئید به فضای دور قسمت تنگ شده مجرا به کاهش التهاب و رفع فشار ناشی از تنگی کانال نخاع کمری کمک می کند. با این حال، تزریق مکرر استروئیدها باعث ضعف استخوان ها و بافت های همبند اطراف می شود، بنابراین در طول سال، تعداد تزریق اندکی را می توانید انجام دهید.

فیزیوتراپی:

هدف فیزیوتراپی در تنگی کانال نخاع کمری کاهش درد کمر و امکان از سرگیری فعالیت های روزمره برای افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی کمر است. فیزیوتراپی مخصوص تنگی ستون فقرات کمری شامل درمان با استفاده از ابزارهای مکانیکی یا فیزیکی مثل حرکات ورزشی یا گرما درمانی است. فیزیوتراپی باعث کاهش درد در بافت های نرم ( عضلات، رباط ها و تاندون ها)، بهبود عملکرد و استحکام عضلات می شود. فیزیوتراپیست این روش های درمانی را ارائه می کند و همچنین برای بهبودی آموزش ها، دستورالعمل ها و پشتیبانی هایی را عرضه می کند.

آب درمانی:

آب یک ماده سیال است که خواص فیزیکی منحصر به فردی دارد و محیط بسیار مناسب و مطلوبی برای ورزش کردن می‌باشد . شناور بودن انسان و غوطه‌ ور شدن در آب است.  وقتی فردی در آب شناور می‌شود به اندازه وزن آب هم حجم خود سبک می‌شود. علاوه بر آن فشار هیدرو ستاتیک که به کل بدن وارد می‌شود موجب بهبود وضعیت قلب و ریه می‌شود. علاوه بر آن اعمال این فشار هیدرواستاتیک بر روی مفاصل و عضلات باعث کاهش درد می‌شود.

بنابراین وزن بدن یک فرد در آب کمتر از خشکی است و بیماری که کمردرد دارد با صرف نیروی کمتری اندام‌هایشان حرکت می‌دهد. هنگامی که ، حرکت بر خلاف جهت آب باشد فشارها بر اندام‌ها باعث تقویت عضلات می‌شود. به دلیل زیاد بودن اصطحکاک و وزن مخصوص آب نسبت به هوا حرکات در استخر به کندی انجام می‌شود. برای اطلاعات بیشتر در خصوص آب درمانی و روش های آن می توانید به مطلب آب درمانی مراجغه فرمایید.
حرکات ورزشی:
در بسیاری از موارد پزشک یا فیزیوتراپیست، مداومت برانجام یکسری از ورزش ها را به فرد پیشنهاد می دهند، بهترین ورزش ها برای تنگی کانال نخاع کمری ورزش هایی هستند که شامل حرکات نرم هستند و کم فشار می باشند. از نمونه این ورزش ها می توان به شنا، دستگاه تمرین الپتیکال (اسکی فضائی) و پیاده روی است.

خم شدن به سمت جلو روی دوچرخه باعث باز شدن کانال نخاعی می شود و به صورت موقت به کاهش فشار روی عصب های نخاعی کمک می کند. یکی از حرکات کششی که برای این بیماری مفید است حرکت کششی ساق پا است. این حرکت ورزشی به شما کمک می کند تا کانال نخاعی خود را باز کنید و می توانید آن را صبح ها وقتی از خواب پا می شوید و شب ها وقتی به رختخواب می روید انجام دهید.

به پشت بخوابید طوری که پاهای شما به صورت صاف کف زمین قرار داشته باشد. پای خود را به سمت بالاتنه بکشید و دست هایتان را روی زانوهای خود قرار دهید. زانوها را به سمت سینه بکشید، به طوری که در قسمت کمر کشش را احساس کنید. به مدت ۱۵ تا ۳۰ ثانیه در این وضعیت باقی بمانید و سپس پای خود را رها کنید. این ورزش را دوبار تکرار کنید.

حرکات ورزشی مفید:

یکی از حرکات ورزشی مفید دیگر حرکت خوابیدن به پشت با پاهای باز است. این حرکت ورزشی باعث استحکام عضلات کمر و ستون فقرات می شود. به منظور انجام این کار، به پشت خود بخوابید و پاهای خود را باز کنید. دست های خود را صاف کنید، به طوری که کف دست ها به طرف پایین باشد. به آرامی پای راست خود را از روی زمین بلند کنید و سه تا چهار اینچ از زمین فاصله دهید. در حین اینکه پای راست خود را پایین می آورید، پای چپ خود را بالا ببرید.

به مدت ۳۰ ثانیه این حرکت را ادامه دهید و بر روی عضلات کمر خود کار کنید. به مدت ۳۰ ثانیه استراحت کنید و سپس این حرکت ورزشی را از سر بگیرید. این حرکت ورزشی را چهار دست انجام دهید. این نرمش برای رفع تنگی کانال نخاعی کمر مفید می باشد.

چند نمونه تمرینات ویلیامز برای بهبود تنگی کانال نخاعی

 

حرکت اسکات:

حرکت اسکات یکی از بهترین انواع تمرین های کششی است که عضلات ران ها را نیز درگیر می‌نماید. برای انجام دادن این تمرین باید به نحوی که پاهای شما کاملاً صاف باشند بایستید و آنها را به عرض شانه باز کنید. سعی کنید به آرامی بالا تنه خود را به سمت پایین بکشید، چشم خود را متمرکز نگه دارید و به روبرو نگاه کنید، سعی کنید به آرامی زانوهای تان را خم کنید. انجام دادن حرکت اسکات به تقویت عضلات ران کمک می‌کند. درصورتی که تعادل ندارید باید روی یک سطح صاف قرار بگیرید تا تعادل شما حفظ شود.

دراز و نشست:

برای انجام این تمرین باید به پشت روی زمین دراز بکشید و زانوهای خود را خم نمایید و کف پای خود را به صورت صاف روی زمین قرار دهید، سپس به آرامی سر و شانه خود را از زمین جدا کنید. چند ثانیه در این حالت بمانید سپس به نقطه شروع برگردید. انجام دادن این تمرین ورزشی به تقویت عضلات قسمت پایین و بالای شکم کمک می‌کند.


بالا آوردن هر دو زانو:

برای انجام این تمرین باید به صورت صاف روی زمین دراز بکشید و پاهای خود را خم نمایید. پس از آنکه زانوی راست خود را به سمت قفسه سینه هدایت کردید پای چپ خود را نیز بالا بیاورید و هر دو زانوی تان را نگه دارید و حدود ۵ تا ۱۰ ثانیه در این حالت بمانید. به آرامی هر دو پای خود را پایین بیاورید. انجام دادن این حرکت ورزشی می‌تواند به بهبود انعطاف پذیری قسمت پایین کمر کمک نماید.


نزدیک کردن تک به تک زانو ها به قفسه سینه

برای انجام این تمرین باید به پشت روی زمین دراز بکشید و زانوهای خود را خم نمایید به نحوی که کف پای شما به صورت صاف روی زمین قرار بگیرد. به آرامی زانوی راست خود را به سمت قفسه سینه و شانه هدایت کنید و حدود ۵ تا ۱۰ ثانیه در این حالت بمانید سپس زانوی خود را پایین بیاورید و این حرکت را با پای دیگر تان انجام دهید.

جدیدترین مطالب
هیچ داده‌ای یافت نشد
عضویت در خبرنامه
اشتراک گذاری مطلب

یک پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *