سندرم کانال گویان چیست؟
سندرم تونل گویان یا اولنار زمانی ایجاد می شود که عصب اولناردر مچ دست توسط یک کیست یا فشار مکرر در کانال گایون فشرده شود. عصب اولنار یک عصبی است که از گردن به سمت مچ دست کشیده شده است و به دلیل آن که این عصب به طور کامل توسط استخوان ها و ماهیچه ها پوشیده نشده است، بیشتر در معرض آسیب قرار دارد، با این حال سندرم تونل اولنار کمتر از سندرم تونل کیوبیتال و سندرم تونل کارپال شایع است.
علایم سندم کانال گویان
ایجاد عارضه ی سندرم گویان یا اولنار معمولا علائم را در دست و مچ دست، به ویژه انگشت کوچک و انگشت حلقه، ایجاد می کند، علایمی از جمله:
_احساس بی حسی یا احساس سوزن شدن
_احساس درد و سوزش
_ضعف عضلانی در دست
_مشکل در هنگام خم کردن دست ها و انگشتان
علل ایجاد سندرم کانال گویان
این سندرم بر اثر تحت فشار قرار گرفتن عصب اولنار در ناحیه کانال گویان به وجود می‌آید، همچنین در مواردی وجود یک کیست میتواند زمینه ابتلا به این عارضه را فراهم کند. در حقیقت هر عاملی که به عصب اولنار و به مچ دست فشار وارد کند میتواند عاملی برای بروز سندرم تونل اولنار باشد.
ریسک ابتلا به سندرم تونل اولنار در افرادی که سابقه آسیب دیدگی در ناحیه مچ دارند، کارهای روزانه و دائمی آنها با فعالیت دست، مخصوصا مچ دست انجام می شود ،مانند تایپ کردن و یا در رشته های ورزشی فعالیت انجام می‌دهند که به مچ دست فشار وارد می‌کند، بیشتر است.افرادی که در شغل هایی که از ابزارهای ارتعاشی استفاده می شود، فعالیت دارند نیز نسبت به سایرین بیشتر درمعرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.
برای کاهش عارضه و آسیب تونل اولنار می توان از تمرین ساده و کاربردی زیر استفاده کرد.
به طور کلی هر آنچه که بر عصب اولنار در مچ دست فشار وارد کند، می تواند سندرم تونل اولنار را ایجاد کند، از جمله:
_تغییر در استئوآرتریت که باعث فشار بر عصب می شود
_تومور در بافت مچ دست
_بزرگ شدن بواسا (کیسه های پر از مایع) در مچ دست
_اختلالات در ماهیچه ها یا قوزک ها
_شکستن قلاب هامات در مچ دست، یک نوع آسیب است که بازیکنان گلف باز و یا بازیکنان بیس بال ممکن است تجربه کنند
فیزیوتراپی کمر / فیزیوتراپی زانو
روش های درمان سندرم کانال گویان
از آنجایی که عارضه های مچ دست، از جمله سندرم کانال گویان بسیار شایع هستند و ممکن است به وسیله ی فعالیت های روزمره ی افراد به وجود بیایند، تمرینات فیزیوتراپی میتواند یکی از بهترین و آسان ترین روش ها برای درمان در زمان کوتاه تر باشد.
در صورتی که عامل بروز این عارضه وجود گانگلیون یا یک کیست در این ناحیه باشد، باید در صورت امکان آن را به وسیله ی جراحی حذف کرد. این جراحی باید درد، بی حسی، ضعف، یا سوزن شدن را رفع نماید. با این حال، بهبودی حاصل از این نوع جراحی طول می کشد، و ممکن است چند ماه بگذرد تا اینکه عصب به طور کامل بهبود یابد.
اگر شکستگی قلاب هامات باعث ایجاد این عارضه شده باشد، اغلب روش جراحی برای حذف هر گونه استخوان بهترین گزینه است تا فشار عصب از بین برود.
حرکات تکراری:
در شرایطی که حرکات تکراری ( شغل یا ورزش و حرفه ی فرد) موجب ایجاد سندرم تونل اولنار شده باشد، فرد باید حرکات تکراری را برای جلوگیری از تحریک بیشتر عصب اولنار، کاهش دهد. همچنین به فرد توصیه می شود مچ دست را با مچ بند مناسب ببندد تا مانع از حرکت و فشار عصب شود. به طور مثال دوچرخه سواران اغلب برای کاهش فشار بر عصب مچ دست خود از دستکشهای مخصوص استفاده میکنند.
تمرینات ورزشی
هنگامی که سندرم تونل اولنار به علت عواملی است که با جراحی قابل درمان نیستند، تمرینات خانگی ممکن است به کاهش علائم کمک کند. تمرینات ویژه برای کشش، کشیدن و حرکت عصب جهت تشویق حرکات صاف می تواند به کاهش درد و ضعف دست کمک کند. بررسی ها نشان می دهد که این نوع از درمان فیزیکی،میتواند برای طیف وسیعی از مسائل و مشکلات مربوط به عصب مفید باشد.
تمرین لمس پیشانی:
لمس پیشانی یک تمرین ساده است. برای انجام این کار از مراحل زیر استفاده کنید.
بایستید ودستانتان در طرفین باشد،سپس یک دست را بالا ببرید و کف دست روی پیشانی استراحت می کند.
آن را برای چند ثانیه نگه دارید و سپس به آرامی دوباره دست را پایین آورد.تمرین را چند بار تکرار کنید!
تمرین پیچ گوشتی:
به پهلو بایستید یا درزا بکشید در حلیکه بازوی راست در مقابل بدن قرار دارد و آرنج تا حدی خم شده است، سپس مچ دست و انگشتان را به سمت بدن بچرخانید و دست را از بدن دور کنید تا یک کشش در مچ دست داشته باشید. در نهایت، آرنج را خم کنید و دست را به بالا ببرید.تمرین را تکرار کنید!
در هنگام انجام تمرین ها برای درمان سندرم تونل اولنار به نکات زیر توجه کنید:
اگر تمرینات دردناک است، قبل از ادامه با پزشک صحبت کنید، زیرا عصب نباید تحریک شود.
استفاده از یک یخ بسته می تواند به کاهش درد قبل از ورزش کمک کند.
با افزایش تعداد تکرار هر تمرین به آرامی قدرت خود را افزایش دهید. برای انتخاب میزان تکرار تمرین ها می توانید از فیزیوتراپیست خود کمک بگیرید.
اغلب افراد بر این باورند که جلسات کوتاه و مکرر ۵ تا ۱۰ دقیقه مفیدتر از یک جلسه طولانی است.
در صورتی که درد شدید پس از انجام تمرین ها ایجاد شد، ممکن است به این معنی میباشد که فرد تمرینات را به صورت اغراق آمیز انجام داده است. کاهش فرکانس و شدت آن تمرین را لحاظ کنید و اگر این کمک نمی کند،حتما با فیزیوتراپیست خود در میان بگذارید.