گلف البو یا آرنج گلف بازان

گلف البو یا آرنج گلف بازان بیماری است که به دلیل تخریب تاندون اطراف برآمدگی استخوانی داخل آرنج (اپی‌کندیل داخلی) به وجود می آید. آسیب اپیکوندلیت میانی معمولا با نام آرنج گلف‌ بازان یا گلف البو شناخته می‌شود اما این نام بدین معنا نیست که تنها گلف‌ بازان به این آسیب دچار می‌شوند، اگرچه می‌تواند برای ورزشکارانی که گلف یا سایر ورزش‌های پرتابی را انجام می‌دهند نیز اتفاق بیفتد، اما این عارضه بیشتر در میان غیرورزشکاران و افراد میانسال شایع است ومیزان ابتلا در مردان و زنان تفاوت چندانی ندارد.

فیزیوتراپی شرق

فیزیوتراپی زانو

بسیاری از فعالیت‌های تکراری و مداوم دست می‌تواند به آسیب‌دیدگی موسوم به آرنج گلف‌بازان منجر شود، مانند: پرتاب کردن مداوم، خرد کردن چوب با تبر، کار با اره برقی و استفاده مداوم از بسیاری از ابزارهای دستی و هر فعالیت مکرر و مداومی‌که همیشه بر یک ماهیچه‌ی مشابه در ساعد فشار وارد می‌کند، می‌تواند موجب بروز علائم آرنج گلف‌بازان بشود.

درد و حساسیت به لمس در ناحیه داخلی آرنج ابتدایی ترین نسانه ی عارضه ی گلف البو است. درد آرنج از قسمت داخلی آرنج شروع می‌شود و احتمالا در طول ساعد و تا مچ دست منتشر می‌شود. ممکن است خم کردن مچ دست، چرخاندن ساعد و در دست گرفتن اجسام موجب شدیدتر شدن درد آرنج شود و یا ممکن است هنگام گرفتن اجسام با دستتان یا مشت کردن انگشتانتان، احساس کنید که دستتان قدرت کمتری دارد.

مهمترین علت این بیماری استفاده بیش از حد از عضلات خم کننده مچ دست و کشش بیش از حد به تاندون آن است. همچنین در بعضی افراد در تاندون مشترک عضلات خم کننده یا فلکسور مچ دست و در محلی که به برجستگی اپی کندیل داخلی آرنج میچسبند بر اثر کشش های زیاد آسیب و بدنبال آن التهاب ایجاد میشود. انجام بعضی حرکات ورزشی یا حرکاتی که موجب کشیده شدن بیش از حد تاندون میشود. فعالیت هایی مانند بیل زدن، چکش زدن و باغبانی میتوانند این بیماری را ایجاد کنند. گاهی اوقات بیماری گلف البو در ورزش شنا نیز دیده میشود.

این التهاب بر اثر فعالیت دسته ای از سلول های ایمنی بدن ( که به آنها سلول های التهابی میگویند) بوجود میاید. این سلول ها به محل آسیب تاندون میروند تا آنرا ترمیم کنند. در بیماری آرنج گلف بازان در اکثر اوقات التهابی وجود ندارد و مشکل اصلی اختلال در پروتئین کلاژن سازنده تاندون است. در این وضعیت در داخل تاندون ها سلول های فیبروبلاست ایجاد شده و رشته های کلاژن امتداد هماهنگ خود را از دست داده و تکه تکه میشوند. بتدریج بجای رشته های قوی کلاژن، بافت دیگری جایگزین شده که قدرت آن را ندارد ولی تاندون را کلفت تر میکند.

پزشک متخصص ابتدا سوالاتی در مورد علائم بیمار می‌پرسد، از جمله این که درد آرنج از چه زمانی شروع شده، چگونه شدت پیدا کرده، بیمار چه درمان‌هایی را تاکنون امتحان کرده و سوالات دیگری از این دست. سپس، بیمار را معاینه فیزیکی می‌کند و به دقت، دست، مچ دست، آرنج و خصوصا ناحیه‌ی دردناک و آسیب‌دیده را ارزیابی می‌کند. در حین معاینه، تعیین دقیق نقاط دردناک و حساس به لمس، از اهمیت زیادی برخوردار است. البته انجام این کار برای بیمار خیلی دردناک نیست و جایی برای نگرانی ندارد.

برای کاهش درد و کنترل عارضه، بازی گلف یا هرگونه فعالیت مولد درد را تا زمان فروکش کردن درد کنار بگذارید. آرنج را با نوار پانسمان کشی یا آتل ببندید و فعالیت‌های معمول خود را به تدریج ازسربگیرید.

کیسه یخ را به مدت چند روز، روزانه سه یا چهار بار، هر بار به مدت 20 ـ 15 دقیقه روی آرنج بگذارید. برای این که پوست آسیب نبیند، حوله نازکی را دور کیسه یخ بپیچید. بخش داخلی آرنج را دو یا سه بار در روز، هر بار به مدت 5 دقیقه با یخ ماساژ دهید.

برای کاهش درد میتوانید با تجویز پزشک از پماد ها و قرص های مسکن استفاده کنید و یا ممکن است پزشک تزریق استروئید که متداول‌ ترین روش مبتنی بر تزریق برای درمان بیماری گلف البو است را به شما پیشنهاد دهد. استروئید در اطراف تاندون و محل اتصال آن به استخوان تزریق می‌شود.

البته اثر استروئید پس از چند ماه از بین می‌رود و تزریق باید تکرار شود.

تزریق پی آر پی نیز درمان جدیدی برای گلف البو است. ابتدا مقدار کمی خون از بیمار گرفته می‌شود، اجزاء خون در سانتریفیوژ جدا می‌شود و سپس پلاسمای تغلیظ شده با پلاکت در ناحیه دردناک تزریق می‌گردد.

ماساژ درمانی هم برای تاندون و هم عضله‌های متصل شونده به آرنج مناسب است. اگر آسیب دیدگی مزمن باشد و یا به استراحت و کمپرس یخ جواب ندهد، ماساژ سایش متقاطع روی تاندون توسط فیزیوتراپیست ها امتحان می‌شود. ماساژ دادن عضلات ساعد نیز تنش عضلانی را کاهش و عملکرد آنها را بهبود می‌دهد. به این ترتیب ماساژ در درازمدت درد کشیدگی تاندون آرنج را کاهش می‌دهد.

استفاده از بازوبند طبی مخصوص درمان آرنج گلف بازان، که در اصل بریس تنیس است که روی سمت مخالف آرنج بسته می‌شود، می‌تواند مفید باشد. بیمار می‌تواند هنگام کار یا ورزش از بازوبند یا باندپیچی استفاده کند. بازوبند باید به گونه‌ای بسته شود که بخش نرم دارای محافظ آن روی عضله‌های ساعد، حدود ۱۰ سانتی متر بالاتر از نوک استخوان آرنج قرار گیرد. بیمار معمولاً حدود ۶ هفته از بازوبند استفاده می‌کند. بستن آتل (اسپلینت) که مانع از حرکت ساعد می‌شود، به هیچ وجه توصیه نمی‌شود.

تحریک الکتریکی عصب از روی پوست یکی از روش‌های درمان گلفرز البو است که در آن از الکترودهای متصل به پدهای چسب‌دار کوچکی استفاده می‌شود که با سیم به دستگاه مولد برق وصل می‌شوند. الکترودها روی ناحیه دردناک قرار داده می‌شود و جریان در الکترودها برقرار می‌شود. جریان برق عصب‌های حسی را تحریک می‌کند و گزگزی را ایجاد می‌کند که حس درد را کاهش می‌دهد.

فیزیوتراپی درمانی موثر برای بیماری آرنج گلف بازان است. متخصص تمرین‌های کششی و تقویتی را به بیمار آموزش می‌دهد و وی را درباره شیوه استراحت دادن به آرنج و روش صحیح انجام فعالیت‌ها راهنمایی می‌کند تا فشار و کشش شدیدی به آرنج وارد نشود.

جراحی به ندرت برای درمان گلفر البو لازم می‌شود. اما اگر نشانه‌ها و علائم بیمار پس از 12 ـ 6 ماه درمان‌های محافظه کارانه و غیرجراحی برطرف نشود، پزشک جراحی را توصیه می‌کند. روش‌های جدید جراحی با حداقل تهاجم انجام می‌شود و جراح بافت همبند را با توجه به تصاویر سونوگرافی از ناحیه دردناک تاندون برمی‌دارد.

فیزیوتراپیست کمک می کند تا حرکات دردناک را شناسایی کرده و از آنها اجتناب کنید تا تاندون ملتهب، بهبود یابد. برای کنترل درد ممکن است از یخ، ماساژ یخ یا گرمای مرطوب استفاده شود. در کلینیک فیزیوتراپی ممکن است روش‌های درمانی مانند اولتراسوند نیز اعمال شود، همچنین فیزیوتراپیست با استفاده از تمرین درمانی به کاهش و کنترل درد و عوارض ناشی از آسیب و بهبود آن کمک می کند.

فیزیوتراپیست در مواردی تشخیص می دهد که از  تکنیک‌های دستی مانند حرکات آرام مفصل، ماساژ بافت نرم و کشش آرنج، بازو و مچ، استفاده کند تا به ماهیچه‌ها کمک کند که حرکت کامل خود را بازیابند. همچنین می‌تواند تکنیک‌ها و کشش دستی را روی ستون فقرات و شانه انجام دهد، زیرا امتداد تاندون‌ها در مسیر داخل آرنج، می‌توانند تحت تاثیر عدم تعادل عضلات در کل مسیر زنجیره قرار بگیرند.

تمریناتی برای کشش تاندون داخلی مفصل طراحی گشته است:

خم کردن مچ دست: این تمرین برای عضله‌های آسیب دیده در اثر ابتلا به آرنج گلف بازان بسیار مفید است. بیمار برای انجام این حرکت می‌تواند از وزنه، کش یا میله لاستیکی مخصوص این تمرین استفاده کند. این حرکت را می‌توان تحت نظارت متخصص فیزیوتراپی یا به تنهایی انجام داد.

فشردن توپ: فشار دادن یک تمرین ساده است که شامل یک توپ پلاستیکی نرم و یا تسکین دهنده استرس است. توپ را در کف دست آسیب قرار دهید و دستتان را اطراف آن مشت کنید. فشار دادن و رها کردن با تکرار ساعد را قوی خواهد کرد.

دمر کردن و بالا بردن ساعد: این تمرین شامل نگه داشتن یک جسم سنگین مانند چکش با دنبل ورزشی است.

برای شروع، جسم را نگه دارید به طوری که کف دست راست موازی با بدن باشد. دست را بچرخانید تا کف دست به سمت پایین قرار گیرد. به موقعیت شروع بازگردید سپس دست را بچرخانید به طوری که کف دست به سمت سقف باشد.

کشش عضله خم کننده مچ دست: بازوی آسیب دیده خود را به سمت جلو باز کنید به طوری که داخل بازویتان و کف دستهایتان به سمت بالا باشد. انگشتان دست خود را با استفاده از بازوی نکشیده شده بگیرید. با استفاده از این دست، انگشتان بازو کشیده شده خود را پایین و به سمت بدن خود بکشید.

 

 

بازوی کشیده شده شما ممکن است از کمی بالاتر از آرنج تا تمام قسمت پایین تا مچ دست و انگشتان احساس کشش کند. برای 10 تا 15 ثانیه نگه دارید و 3 بار تکرار کنید.

شما همچنین می‌توانید بازوی آسیب دیده را صاف جلوی خودتان بکشید، جوری که کف دست‌ها به سمت پایین باشند. مچ دست خود را خم کنید در حالی که به آرامی روی انگشتانتان با استفاده از دست مخالف فشار وارد می‌کنید. به مدت 10 تا 15 ثانیه نگه دارید و 3 بار تکرار کنید.